عرصه‌ بازی‌های رایانه‌ای عرصه‌‌ای بین‌المللی و پول‌ساز است که در سال‌های گذشته هردوی این صفات از آنچه ما در ایران «صنعت/عرصه بازی» می‌نامیم حذف شده‌ بودند. توافق هسته‌ای و لغو تحریم‌های اقتصادی و محدودیت‌های بین‌المللی می‌تواند این حوزه را در ایران به آنچه باید باشد نزدیک کند. وب‌سایت گیم‌نیوز در یادداشتی به بررسی تاثیر پیشرفت‌های صورت‌گرفته در مذاکرات هسته‌ای ایران بر صنعت گیم ایران پرداخته است.  بخشی از تفاهم یا توافق هسته‌ای که در آینده شکل خواهد گرفت و برای مردم ایران حائز اهمیت خواهد بود، لغو تحریم‌های اقتصادی است. براساس بیانیه مشترک مطبوعاتی لوزان، اتحادیه اروپایی، اعمال تحریم‌های اقتصادی و مالی مرتبط با هسته‌ای خود را خاتمه خواهد داد و ایالات‌متحده نیز اجرای تحریم‌های مالی و اقتصادی ثانویه مرتبط با هسته‌ای را همزمان با اجرای تعهدات عمده هسته‌ای ایران به ‌نحوی که توسط آژانس بین‌المللی انرژی اتمی راستی‌آزمایی شود، متوقف خواهد کرد. براساس بیانیه این امید می‌رود با کاهش قیمت دلار و رسیدن آن به قیمت چندسال پیش از تعدیل‌شدن نسبی ارزش ریال در دنیا و حداقل کم‌شدن قیمت ناشی از بار روانی ارزهای خارجی، قدرت خرید مردم دوباره حداقل به میزان سابق «نزدیک» شود. اگرچه می‌توان این اتفاق را خوش‌بینانه تصور کرد، اما بدون‌شک رفع تحریم‌ها (که البته ظاهرا پروسه لغو آنها تقریبا یک‌سالی به طول می‌انجامد) تاثیر خود را بر قیمت‌ها خواهد گذاشت. دلار هزارتومانی شاید یک‌آرزو باشد، اما کاهش قیمت‌ها نه. پیامد این اتفاق را خودتان می‌دانید؛ دوباره می‌توان منتظر داغ‌شدن معاملات کنسول‌ها و سخت‌افزار بود و این یعنی زنده‌شدن دوباره جامعه‌ای که قدرت «بازی‌کردن» دارد. به‌علاوه ثبات نسبی که لغو تحریم‌ها به بازار می‌دهد، موجب می‌شود فروشندگان با اشتیاق و انصاف بیشتری پلن‌های متفاوت و متنوعی -جز فروش نقدی- ارائه دهند و این باز هم به‌نفع هر دو طرف است. حالا فکر کنید فعالیت نمایندگی‌های رسمی ایکس‌باکس و پلی‌استیشن و فروشگاه‌هایی که سال‌ها آرزوی آنها را داشتیم، چه تاثیری می‌تواند در رونق بازی در ایران بگذارد. بهبودهای جزئی مثل تسهیل خرید از فروشگاه‌های خارجی و رهایی از بند دورزدن‌های وقت‌گیر و کلافه‌کننده و استفاده مستقیم از سرویس‌های آنلاین خریدوفروش و… هم به کنار. علاوه‌ بر مسئله پراهمیت خریدوفروش و نگاه مصرف‌کننده به اوضاع بازار، مسئله‌ ساخت بازی در کشور و نگاه تولید‌کننده هم وجود دارد. تحلیل دنیای بازی از این مسئله درخور توجه است که «با لغو تحریم‌های اقتصادی، محتمل است شرکت‌های ایرانی بتوانند به راحتی با ناشران خارجی همکاری داشته باشند. یعنی دیگر برای انتشار یک بازی در خارج نیاز به هزار دوزوکلک برای ثبت یک شرکت خارجی نخواهد بود و ما می‌توانیم با اسم یک شرکت ایرانی در هر جای دنیا به فعالیت اقتصادی بپردازیم.» و این شاید همه آن چیزی باشد که بازی‌سازان داخلی در انتظار آن هستند. البته که لغو تحریم‌های معاملاتی باعث می‌شود بازی‌سازان داخلی بتوانند به صورت رسمی از فناوری‌های خارجی به خصوص موتورهای بازی‌سازی و کارگاه‌های ساخت انیمیشن و… استفاده کنند و این هم برای آنها «گران» تمام نشود. استفاده از لایسنس‌های رسمی خارجی و فناوری به‌روز و قوی‌تر، مستقیما بر کیفیت بازی‌های ساخت داخل تاثیر مثبت خواهد گذاشت و این بازهم به‌نفع گیمرها -اگر نگوییم هر دو طرف- است. در آخر باید امیدوار بود نگاه بسیاری از اصحاب رسانه به بازی‌ها و آمریکاستیزی و تئوری واهمه از محصولات خارجی به بهانه جنگ نرم و تهاجم فرهنگی، به‌تدریج تعدیل و واقع‌بینانه شود و دیگر کمتر شاهد تفسیرهای شاخ‌دار و تعبیرات غلط و غرض‌ورزانه باشیم. البته این مسئله تا حد زیادی در گرو فعالیت‌های خودمان است و باید کوشش‌های زیادی صورت بپذیرد.