آیا تاکنون به این موضوع اندیشیده‌اید که چرا با وجود پیشرفت روزافزون فناوری و اینترنت، هنوز حتی کشورهای پیشرفته دنیا برای رأی‌گیری از روش سنتی صندوق رأی و برگه بهره می‌برند؟ در ادامه به بررسی مقوله برگزاری انتخابات آنلاین، مزایا و معایب آن و دلایل ترس دولت‌ها در استفاده از آن می‌پردازیم. چند روز پیش انتخابات پارلمان بریتانیا برگزار شد و بار دیگر دیوید کامرون و محافظه‌کاران با اکثریت کرسی‌ها، نخست‌وزیری را در دست گرفتند. طبق برنامه‌ریزی‌های دولت بریتانیا، این امکان وجود دارد که از سال ۲۰۲۰ این رویه تغییر کند و انتخابات در این کشور به‌صورت آنلاین برگزار شود. بااین‌حال منتقدان این تصمیم، نگرانی‌هایی در این زمینه دارند و معتقدند رأی‌گیری الکترونیک به‌قدر کافی امن نیست و ممکن است اساس دموکراسی در این کشور را به هم‌بریزد. به گزارش زومیت، بریتانیا در انتخابات محلی سال‌های ۲۰۰۲، ۲۰۰۳ و ۲۰۰۷ از رأی‌گیری الکترونیکی استفاده کرد. با وجود این، مگ هیلیر، نماینده پارلمان از حزب کارگر و عضو کمیسیون دیجیتال که گزارش مربوط به رأی‌گیری الکترونیکی ۲۰۲۰ را نوشته، تصدیق کرده که تیم تحقیق‌وتفحص برای تحقیق درباره جزئیات امنیتی و مکانیسم‌های عملکرد این روش مأمور نشده بود و این وظیفه بر دوش کمیسیون الکتورال و سایر نمایندگان است. پس از انتخابات سال ۲۰۰۳ بریتانیا، گزارشی از سوی «بی‌بی‌سی» منتشر شد که نشان می‌داد رأی‌گیری الکترونیک آنچنان هم تأثیرات مثبتی به‌همراه نداشته است. به رأی‌دهندگان یک شماره رأی و یک کد پین داده شده بود، اما فناوری به‌کارگرفته‌شده برای رأی‌گیری دارای مشکلاتی بود. مثلا در شهر سنت آلبانز پی‌سی‌هایی که در غرفه‌های رأی‌گیری قرار گرفته بودند، در ارتباط با مرکز دچار مشکل می‌شدند و مسئولان رأی‌گیری در این شهر، در نهایت به همان روش سنتی کاغذی روی آوردند. دپارتمان حقوق سایبری دانشگاه هاروارد طی گزارشی اعلام کرده که گزینه رأی‌گیری دیجیتال بسیار کم مورد استفاده قرار گرفته است. در این گزارش آمده؛ منطقی است اگر تصور کنیم با افزایش استفاده از رأی‌گیری آنلاین و به‌کارگیری آن در انتخابات ، تلاش برای حمله به این سیستم‌ها و تغییر رأی‌ها گسترده‌تر شود.

انتخابات آنلاین

امنیت و تهدید دموکراسی

اگر دولت‌ها تصمیم بگیرند از انتخابات آنلاین برای رأی‌گیری استفاده کنند (اتفاقی که به‌نظر تا چندسال آینده خواهد افتاد)، باید از متخصصان کارآزموده در زمینه امنیت بهره بگیرند. برای برگزاری یک انتخابات بی‌نقص و سالم سه اصل اساسی لازم است: امنیت، ناشناس‌بودن آرا و امکان تأیید صحت آرا که در رأی‌گیری آنلاین دچار چالش‌های جدی می‌شود.  شاید روش رأی‌گیری کاغذی کمی قدیمی به نظر برسد؛ اما در این روش ردپایی از رأی‌ها به عنوان مدرک باقی می‌ماند که امکان پیگیری و تفحص درباره آنها را فراهم می‌کند. این همان چیزی است که رأی‌های جمع‌آوری‌شده از پی‌سی و موبایل در آن ضعف دارند؛ چراکه هیچ مدرکی از این رأی‌ها باقی نمی‌ماند. در پژوهشی که بخش حقوق سایبری دانشگاه هاروارد انجام داده بود نیز به این موضوع اشاره شده بود که به جز مقابله با تهدیدات ناشی از بدافزارها و حملات اینترنتی، انتخابات الکترونیکی باید در برابر دستکاری و تغییر نتیجه آرا نیز ایمن و مصون شود. در این گزارش آمده است: از آنجا که در این روش امضایی از رأی‌دهنده گرفته نمی‌شود، این خطر وجود دارد که رأی‌دهنده واقعا همان فردی که خودش ادعا می‌کند، نباشد،درست مانند رأی‌گیری از طریق صندوق رأی و رأی‌گیری پستی، رأی‌گیری الکترونیکی نیز احتمالا هیچ‌گاه به‌طورکامل در برابر دستکاری آرا یا رصدهای غیرقانونی رأی‌‌ها ایمن و مصون نخواهد بود. همه این صحبت‌ها منوط به این است که بدافزارها، موارد امنیت سایبری و به‌طورکلی امکان هک‌شدن آرا در نظر گرفته شده و حل شده باشند. کیلاک  می‌گوید:«باید مطمئن شوید دستگاهی که شهروند با آن رأی می‌دهد، آلوده نبوده و توسط دیگران رصد نمی‌شود». امری که غیرممکن است! یکی دیگر از چالش‌های بزرگ امنیتی در انتخابات، نبود شفافیت است. حال اگر جمع‌آوری، تحلیل و ذخیره‌سازی داده‌ها در سیستم‌های کامپیوتری و از طریق صنعت فناوری اطلاعات صورت گیرد اوضاع بدتر هم می‌شود؛ چراکه این سیستم‌ها کاملا شفاف نیستند و درک آنها برای بخش عمده‌ای از جامعه دشوار است. براساس گزارش دانشگاه هاروارد همین موضوع می‌تواند تهدیدی برای حقانیت و صحت آرا باشد؛ چراکه بیشتر افراد از نظر فنی به قدری مهارت ندارند که قادر باشند بر عملکرد صحیح سیستم نظارت داشته باشند.